Elewacje i ogrodzenia z klinkieru są bardzo trwałe i charakteryzuje je estetyczny wygląd. Do ich wykonania potrzebna jest zaprawa do cegły klinkierowej. Ważny jest także rodzaj wiązań cegły, który ma wpływ nie tylko na wygląd domu, ale i na trwałość ściany. Jakie są rodzaje wiązań cegły klinkierowej?
Dlaczego do klinkieru potrzebna jest odpowiednia zaprawa do cegły klinkierowej?
Do cegieł klinkierowych trzeba wybierać odpowiednią spoinę, gdyż tradycyjne zaprawy mają w składzie wapno, które może przenikać w głąb klinkieru, co może spowodować, iż na powierzchni klinkieru będzie się osadzał nieestetyczny, białawy nalot. Chcąc tego uniknąć, można zastosować dwa rozwiązania. Po pierwsze, może stosować specjalne zaprawy cementowe, które nie zawierają wapna. Niestety, takie spoiwa zazwyczaj są także mało plastyczne, co utrudnia murowanie. Drugim sposobem jest wybór specjalnej zaprawy do cegły klinkierowej, która zawiera tras, dzięki czemu jest bardzo elastyczna i łatwo ja wyrobić. Skład spoiwa umożliwia wykonanie mieszanki o jak najmniejszej ilości wolnych przestrzeni, przez co zaprawa jest szczelna i w małym stopniu jest podatna na wchłanianie wody. Dzięki temu zaprawa taka jest również bardziej odporna na porastanie mchem, pleśnią oraz na inne czynniki mikrobiologiczne i atmosferyczne.
Rodzaje wiązań cegły klinkierowej
Pod różnymi nazwami istnieje co najmniej kilkanaście rozpoznawalnych rodzajów wiązań. Różnią się one wariantem ułożenia cegieł. W niektórych wiązaniach widoczne są jedynie wozówki cegieł (boki z dłuższą podstawą), w pozostałych wykorzystuje się także główki (węższe boki cegieł). Łatwiejsze i szybsze do wykonania są wiązania wozówkowe. Cegły mogą być przesunięte o 1/2 długości (tzw. wiązanie średnie) lub o 1/4 długości (tzw. wiązanie dźwigające). Cegły w wiązaniu mogą być zlokalizowane w kolumnie (w pionie) lub np. schodzić ukośnie w dół. Wiązania główkowe mają wiele odmian, gdyż można murować na wiele sposobów, eksponując główkę cegły. Najbardziej popularne są wiązania dzikie, czyli nieregularne rozmieszczenie główek w płaszczyźnie muru. Na 1 m kw. przypada zwykle około 5 główek. Dla cegieł klinkierowych można zastosować także wiązania
flamandzkie lub kowadełkowe. Pierwsze polegają na naprzemiennym układaniu cegieł stroną wozówkową i główkową, dzięki czemu powstaje swoista szachownica. W wiązaniach kowadełkowych zamiast jednej wozówki między główkami układane są dwie. Pewne podobieństwo witać też w wiązaniu holenderskim, gdzie w jednym rzędzie wykorzystuje się naprzemiennie krótszą i dłuższą stronę cegły, natomiast w rzędzie poniżej – same główki. Jeśli zastosuje się wiązanie główkowe, to elewacja wygląda jak mozaika drobnych kwadratów. W przypadku wiązania blokowego główka pojawia się tylko co około 4 cegły. Wiązania krzyżowe polegają na naprzemiennym ułożeniu główek i wozówek cegieł w taki sposób, że powstaje kształt podobny do krzyża, stąd ich nazwa.
Klinkier wygląda bardzo ozdobnie i z pewnością chcemy, by długo wyglądał idealnie. Poprośmy o pomoc dobrego budowlańca, który zaproponuje atrakcyjne wiązania i zastosuje właściwą zaprawę do cegły klinkierowej.